Haba 306184 Manuale del proprietario

Tipo
Manuale del proprietario
Spielanleitung
·
Rulebook
·
Instrucciones
·
Règle du jeu
·
Handleiding
·
Istruzioni
Puppet Theater Orchard
Teatro de guiñol El frutal
Théâtre de marionnettes Le verger
Poppenkast Boomgaard
Teatro dei burattini Frutteto
Puppentheater
Obstgarten
306184
Aufbauanleitung
Puppentheater
Stangengestell
Assembly instructions
Puppet theater
Rod frame
Instrucciones de montaje
Teatro de títeres
Montaje de las varillas
Instructions de montage
Théâtre de marionnettes
Baguettes pour le châssis
Montage-instructies
Poppenkast
Stangenstelsel
Istruzioni di montaggio
Teatro dei burattini
Telaio ad aste
A B
C
6 x 2 x 4 x
Nr. 1 3 x 600 mm
Nr. 2 4 x 425 mm
Nr. 3 2 x 355 mm
Nr. 4 5 x 270 mm
Nr. 5 2 x 220 mm
Nr. 6 2 x 580 mm
A
C
C
C
C
A
B
B
A
A
A
A
Nr. 1
Nr. 1
Nr. 1
Nr. 2
Nr. 2
Nr. 2
Nr. 2
Nr. 3
Nr. 3
Nr. 5
Nr. 5
Nr. 4
Nr. 4
Nr. 4
Nr. 4
Nr. 4
Nr. 6
Nr. 6
DEUTSCH
DEUTSCH
4 5
Die Puppen tanzen lassen – mit HABA
Der letzte Familienausflug in den Wald beschäftigt die Kinder immer
noch? Endlich öffnet sich der Vorhang! Kinder lieben es, Situationen
aus ihrem Alltag nachzuspielen. So verarbeiten sie Erfahrungen aus
dem Kindergarten, von zu Hause oder schöne Erlebnisse mit ihren
Freunden. Und auch dafür gibt es das Puppentheater von HABA:
Hinter der Bühne schlüpfen Kinder – wortwörtlich – in verschiedene
Rollen und lernen dabei spielerisch, die Gefühle anderer Menschen
zu verstehen. Mit großen Augen fiebern sie bei den Abenteuern von
Kasper, Seppel und Co. mit, lauschen jedem Wort und beginnen,
Dialoge nachzusprechen. Das fördert ihre Sprachentwicklung und
regt ihre Kreativität an. Schnell greifen kleine Puppenspieler selbst
zu den putzigen Figuren und als kleine Regisseure führen sie bald
eigene Stücke auf. Der Fantasie sind dabei keine Grenzen gesetzt
und kreative Requisiten sind ausdrücklich erlaubt! Da wird das Lineal
schon mal zum Hexenbesen. Was passiert als Nächstes? Die Kinder
haben es in der Hand!
Die Kuchenjagd
(für 4 Hände)
Kasper, Prinzessin, Oma, Drache, Zauberer, Rabe Theo
Kasper: Tri-tra-trullala, tri-tra-trullala, der Kasper, der ist
wieder da! Hallo, Kinder! Seid ihr auch alle da?
(Kinder antworten)
Alle sind da. Wie schön! Heute treffe ich mich mit der Prin-
zessin und wir machen ein Picknick! Sicher ist sie gleich da.
Prinzessin (kommt dazu, hält sich die Hände an den Kopf):
Oje, oje! Wie soll ich das nur dem Kasper erklären? Da ist er
ja schon!
Kasper: Hallo Prinzessin! Du bist ja ganz aufgeregt, was ist
denn passiert?
Prinzessin: Ach, lieber Kasper! Für unser Picknick habe ich
extra einen großen Kirschkuchen gebacken – mit Streuseln.
Kasper: Oh, das klingt ja wunderbar! Aber wo ist der tolle
Kuchen denn?
Prinzessin: Das wollte ich dir gerade erzählen! Zum Ab-
kühlen habe ich den Kuchen auf die Fensterbank gestellt.
Und dann – wurde der Kuchen gestohlen!
Kasper: Gestohlen? Das gibt es doch nicht!
Prinzessin: Doch! Eben war der Kuchen noch da und dann
– wusch – kam ein dunkler Schatten angeflogen und hat den
Kuchen entführt!
Kasper: Ein dunkler Schatten, sagst du … und der kam
geflogen?
Prinzessin: So war es. Kasper, was machen wir denn nur?
Wir wollten doch ein schönes Picknick machen.
Kasper: Ärgere dich nicht, Prinzessin. Vielleicht klappt es ja
doch noch mit dem Picknick. Weißt du, ich habe eine Idee,
wer den Kuchen gemopst haben könnte …
(kurze Pause) Pass auf! Ich finde den Kuchen wieder und
wir treffen uns auf der großen Lichtung im Wald! Vertrau
mir nur.
Prinzessin: Na gut, Kasper. Wir sehen uns auf der Lichtung!
(Prinzessin geht ab)
Kasper (zu den Kindern): Da hat jemand einfach den schö
-
nen Kuchen der Prinzessin stibitzt … den müssen wir unbe-
dingt wiederfinden! Kommt mit! Aber ich habe da schon
eine Idee. Wir gehen in den Wald und suchen den Dieb.
(Kasper geht ab)
Kasper (kommt auf die Bühne und singt sein Lied):
Tri-tra-trullala, tri-tra-trullala … der Kasper der ist wieder da
Oma (kommt von anderer Seite): Oh, wo ist der Dieb nur
hin? Ich finde dich schon!
DEUTSCH
DEUTSCH
6 7
Kasper (hält an): Nanu? Hallo Oma! Was ist denn los?
Oma: Ach, Kasper! Du bist es! Stell dir nur vor: Jemand
hat all meine Kekse gestohlen! Ich hatte das Küchenfenster
offen und habe kurz nicht hingeschaut. Als ich mich wieder
umdrehte, sah ich einen dunklen Schatten davonfliegen –
mit den Keksen!
Kasper: Schon wieder?! Ein fliegender dunkler Schatten!
Bei der Prinzessin im Schloss hat der Schatten einen Kuchen
geklaut und bei dir Kekse … wie frech!
Oma: Im Schloss wurde auch Essen gestohlen? Bekomme
ich meine Kekse zurück?
Kasper: Keine Sorge, Oma. Ich bin dem Dieb schon auf der
Spur. Die Beschreibung passt nämlich perfekt … Oma! Gehe
doch schon zur Lichtung! Dahin kommt auch die Prinzessin.
Ich bringe den Kuchen und die Kekse zurück!
Oma: Na gut, Kasper. Da bin ich gespannt!
(Oma ab)
Kasper (zu den Kindern): Gespannt bin ich auch, wie ein
Flitzebogen, liebe Kinder! Denn wenn ich richtig vermute,
haben wir den Dieb gleich gefunden! (Drache brummt
hinter der Bühne) Da kommt er. Kinder, jetzt müssen wir
ganz leise sein! Wir legen uns auf die Lauer! Pssssst!
(versteckt sich halb hinter der Ecke)
(Drache kommt auf die Bühne)
Drache: (sucht auf dem Boden nach etwas): Oh, wo kann
er nur sein?
Kasper (springt hervor und ruft): AHA! HAB ICH DICH!
DU BIST DER DIEB!
Drache (springt erschrocken zurück): Huch! Kasper, du hast
mich vielleicht erschreckt! Und was redest du denn da?
Ich verstehe gar nichts.
Kasper: Na, du bist doch der dunkle, fliegende Schatten, der
den Kuchen der Prinzessin und die Kekse der Oma geklaut
hat! Gib es zu! Wo ist das leckere Essen?!
Drache: Warte mal! Ich habe gar nichts geklaut! Stimmt, ich
kann fliegen und in meiner Jugend habe ich die eine oder
andere Dummheit gemacht … aber jetzt lebe ich friedlich im
Wald und tue keiner Fliege etwas zu Leide!
Kasper: Das kann ja jeder Schuft behaupten! Wo warst du
denn, als eben die Leckereien verschwunden sind?
Drache: Na, ich suche schon die ganze Zeit meine Teekanne!
Kasper (verwundert): Deine Teekanne?
Drache: Ja, genau. Heute wollte der Zauberer mich besuchen
kommen. Wir wollten Karten spielen und Tee trinken.
Ich hatte den Tee schon aufgesetzt und kurz vor meine Höhle
gestellt. Ich habe die Karten geholt und als ich wieder zurück-
kam, war meine Teekanne verschwunden. Seitdem suche ich
hier überall. Ich will den Zauberer nicht enttäuschen.
Kasper: Oje, lieber Drache. Es tut mir Leid, dass ich dich
verdächtigt habe …
Drache: Schwamm drüber, Kasper.
Kasper: Lass mich raten! Deine Teekanne hat ein dunkler
Schatten gemopst?
Drache: Ein Schatten? Nein, ich habe niemanden gesehen.
Vor meiner Höhle lag nur eine schwarze Feder.
Kasper: Eine schwarze Feder? Hm … (denkt nach und läuft
kurz auf und ab, murmelt vor sich hin) Ein fliegen- der Dieb…
ein dunkler Schatten… Klaut Kuchen, Kekse und Tee… und
lässt eine schwarze Feder zurück … HA! Ich hab’s! Natürlich!
DEUTSCH
DEUTSCH
8 9
Drache: Nanu, Kasper? Was ist denn los?! Hast du meine
Teekanne gefunden?
Kasper: Nicht ganz. Dafür weiß ich jetzt, wer deine Tee-
kanne und die Kekse der Oma und den Kuchen der Prinzes
-
sin stibitzt hat …
Drache: Nun sag schon, Kasper! Wer war es?
Kasper: Das verrate ich noch nicht. Aber fliege doch los und
hole den Zauberer. Wir treffen uns auf der großen Lichtung.
Drache: Wie spannend! Bis gleich! (fliegt davon)
Kasper (zu den Kindern) :So Kinder! Jetzt aber schnell, sonst
verpassen wir noch alles! (Kasper ab)
(Oma und Prinzessin kommen zur Lichtung, in der anderen
Ecke liegen der Tee, der Kuchen und die Kekse)
Prinzessin: Hier ist die Lichtung. Der Kasper hat gesagt, wir
sollen hier warten … Aber nanu?! Oma, siehst du das?
Oma: Ja, das sind doch meine Kekse …
Prinzessin: … und mein Kuchen!
Drache & Zauberer (kommen dazu): … und unser Tee!
Woher wusste der Kasper nur, dass alles hier ist?
(Drache, Zauberer und Oma bleiben in der Ecke sitzen)
Kasper: (betritt Lichtung) Ihr seid schon alle hier, wie schön!
Prinzessin: Aber Kasper, wie hast du das gemacht?
Hattest du die Sachen etwa gemopst?
Kasper: Ich? Nein, aber die Leckereien waren gar nicht ge
-
klaut. Jemand wollte uns nur alle hierher locken.
Prinzessin: Na, aber wer denn?
Kasper: Denkt mal scharf nach, dann kommt ihr auch dar
-
auf! Er kann fliegen, er hat schwarze Federn, mopst gerne
Leckereien …
Rabe Theo (fliegt herein): … und er hat heute Geburtstag!
Krah!
Kasper: Schau, Prinzessin! Da ist unser Theo! Frech und
schlau wie immer hat er uns alle zu seiner Feier auf die
Lichtung gelotst.
Rabe Theo: Krah! Genau, Kasper! Du hast mich durch-
schaut! Krah. Ich wollte doch mit meinen Freunden feiern
und ihr hattet schon alles vorbereitet für ein tolles Picknick.
Krah! Ich musste euch nur noch zusammen hierherbringen.
Krahkrah!
Prinzessin (lacht): Na, das hat ja wunderbar geklappt, lieber
Theo! Aber, wenn du Geburtstag hast, müssen wir doch
auch ein Lied für dich singen! Die Kinder helfen uns sicher,
dann kann es jeder hören.
(Kinder und Prinzessin singen Lied z.B. Happy Birthday)
Und jetzt esse ich zusammen mit den anderen ein großes
Stück Kuchen!
(Prinzessin setzt sich zu den anderen)
Rabe Theo: Oh wie schön ihr gesungen habt! Vielen Dank!
Krah! Ihr seid so lieb!
Kasper: Aber Theo, du hättest uns doch auch einfach einla
-
den können! Wir hätten auch einfach so ein Picknick mit dir
gemacht.
Rabe Theo: Krah! Das stimmt, Kasper. Aber so war es doch
viel lustiger!
Kasper (lacht): Da hast du recht, Theo! Komm wir
genie- ßen das Geburtstagspicknick. Tschüss, Kinder!
Rabe Theo: Genau! Krah! Tschühüss! Krahkrah!
(setzen sich zu den anderen)
ENGLISH
ENGLISH
10 11
Puppet Theater – with HABA
Are the children still thinking longingly of their last family outing to
the forest? It’s curtains up at last! Children love to reenact situations
from their everyday life. In this way, they process experiences from
nursery school, from home life or from time spent with their friends.
And that’s also what HABAs puppet theater is for. Back stage, chil
-
dren literally slip into different roles and learn to understand other
people’s feelings and perspectives on life through play. With wide
eyes, they follow the adventures of Kasper, Seppel and other fan-
tasy figures, listening to every word and learning to repeat what the
characters say. This encourages their language development and
stimulates their creativity. Junior puppeteers soon get to grips with
the cute figures, directing and performing their own mini stage
productions. There are no limits to the imagination, and creative
props are definitely allowed. For example,
a school ruler becomes a witch’s broom. What happens next?
The children decide!
The Cake Hunt (for 4 hands)
Kasper, Princess, Grandma, Dragon, Magician, Raven Theo
Kasper: Tra-la-lee, tra-la-la, here comes Kasper! Hello,
children. Are you all sitting comfortably? (the children reply)
Everybody’s here. That’s nice! Today, I’m going to meet the
Princess, and we’ll go off somewhere for a picnic. I’m sure
she’ll be here soon.
Princess (comes on stage, clutching her head): Oh dear,
oh dear! How am I going to explain this to Kasper?
There he is already.
Kasper: Hello Princess! You seem a bit upset. What’s
happened?
Princess: Oh, my dearest Kasper! I baked a big cherry cake
especially for our picnic – with sprinkles too
Kasper: That sounds wonderful. But where is this fabulous
cake?
Princess: I was just about to tell you. I put the cake on the
windowsill to let it cool. And when I came back, the cake
had been stolen!
Kasper: That’s outrageous!
Princess: Yes, stolen. One minute the cake was there, and
then – whoosh – a dark shadow flew up to the window and
took the cake away
Kasper: A dark shadow, you say... and it flew?
Princess: That’s how it was. Kasper, what are we going to
do? I was so looking forward to having a nice picnic.
Kasper: Don’t worry yourself, Princess. Maybe the picnic will
work out after all. You know, I have an idea who might have
taken the cake... (short pause)
Listen. I’ll find the cake again, and we’ll meet in the forest
glade. Just trust me.
Princess: All right, Kasper. See you at the glade.
(Princess goes off)
Kasper (to the children): Someone has brazenly stolen the
Princess’s lovely cake. We absolutely have to find it again.
Come along with me. I already have an idea. We’ll go to the
forest and look for the thief. (Kasper goes off)
Kasper (comes on stage singing his merry song): Tra-la-lee,
tra-la-la, here comes Kasper! …
Grandma (enters from the other side): Oh my, where has
that thief gone? I’ll find you!
ENGLISH
ENGLISH
12 13
Kasper (stops in his tracks): Hello Grandma! What’s
happened?
Grandma: Oh Kasper, it’s you! Just imagine, someone has
stolen all my biscuits! I had the kitchen window open and
turned my back for a moment. When I looked again, I saw
a dark shadow flying away – with the biscuits!
Kasper: Sounds familiar. A dark shadow that flies. The
shadow has stolen a cake from the Princess in the castle and
biscuits from you as well... What a thief!
Grandma: So, there’s been a theft from the castle too?
Do you think I will I get my biscuits back?
Kasper: Don’t worry, grandma. I am already on the track
of the thief. The description fits perfectly... Go to the forest
glade, Grandma. You’ll find the Princess already there.
I’ll be along shortly with the cake and the biscuits.
Oma: All right, Kasper. The tension is almost too much to
bear. (Grandma off)
Kasper (to the children): I am also feeling quite tense, dear
children, like a bow ready to fire off an arrow. Because, if
I have guessed correctly, we have already found our thief.
(sound of dragon wings flapping behind the stage) Here he
comes. We must now be very quiet, children. We’ll lie in
wait. Shhh! (stands still, half hidden behind the corner)
(Dragon comes on stage)
Dragon (looking for something on the ground): Oh, where
can it be?
Kasper (jumps out and shouts): AHA! I HAVE YOU! YOU
ARE THE THIEF!
Dragon (recoils in fright): Oh, my goodness, Kasper!
You scared me. And anyway, what are you talking about? I
don’t understand a thing you’re saying.
Kasper: You are the dark, flying shadow who stole the Prin
-
cess’s cake and Grandma’s biscuits. Admit it! Where is all the
delicious food?
Dragon: Hang on a minute! I didn’t steal anything. It’s true
that I can fly, and in my youth, I did some stupid things... but
now I live peacefully in the forest and I wouldn’t hurt a fly.
Kasper: Any scoundrel can say that. Where were you when
the goodies disappeared?
Dragon: The fact is, I have been searching for my missing
teapot.
Kasper (surprised): Your teapot?
Dragon: Yes, exactly. The magician said he was coming to
visit today. We were planning to play cards and drink tea.
I had already poured hot water on the tea and put the pot in
front of my cave. I went back in to get the cards, but when
I came back, the teapot was gone. Since then, I’ve been
searching everywhere for it. I really don’t want to disappoint
the magician.
Kasper: Oh, my dear Dragon. I am so sorry to have sus-
pected you.
Dragon: That‘s okay Kasper.
Kasper: Let me guess - your teapot was taken by a dark
shadow?
Dragon: A shadow? No, I didn’t see who did it. There was
only a black feather in front of my cave
Kasper: A black feather? Hmm ... (paces about deep in
thought and mumbling to himself) A flying thief... a dark
shadow... steals cake, biscuits and tea... and leaves a black
feather behind... Hah, I’ve got it! Of course!
ENGLISH
ENGLISH
14 15
Dragon: Well, Kasper? What’s going on here? Have you
worked out where my teapot is?
Kasper: Not quite. But now I know who has stolen your
teapot – and Grandma’s biscuits and the Princess’s cake...
Dragon: Come on, Kasper! Who was it?
Kasper: I’m not going to tell you just yet. But why don’t you
fly off and get the Wizard? We’ll meet at the forest glade.
Dragon: How intriguing! See you soon. (flies away)
Kasper (to the audience): Quickly, children! Come with me
now, because you won’t want to miss what happens next.
(Kasper off)
(Grandma and Princess enter the forest glade; in the other
corner are the tea, cake and biscuits)
Princess: Here is the glade. Kasper said we should wait
here... But what’s this? Grandma, do you see what I see?
Grandma: Yes, those are my biscuits...
Princess: ... and that’s my cake!
Dragon and Wizard (enter): ... and our tea! How did
Kasper know that everything would be here? (Dragon,
Wizard and grandma remain seated in the corner)
Kasper (enters the glade): So, you are all here already. That’s
nice!
Princess: But Kasper, how did you do it? Was it you who
carried them off?
Kasper: Me? No, but the goodies were not stolen at all.
Someone just wanted to lure us all here..
Princess: Well then, who?
Kasper: Think hard and you will work it out for yourself. He
can fly, he has black feathers, and he likes to steal treats...
Raven Theo (flies in): ... and today is his birthday! Squawk!
Kasper: Look, Princess, it’s our Theo! Cheeky and clever as
always, he has led us all to the glade for his birthday party.
Raven Theo: Squawk! Exactly, Kasper. You’ve seen through
me. Squawk! I wanted to celebrate this special day with
my friends, and you had already prepared everything for
a splendid picnic. Squawk! I just had to bring you here
together. Squawk!
Princess (laughs): Well, that worked out wonderfully, dear
Theo. But, if it’s your birthday, we also have to sing a song
for you. The children will certainly be happy to join in, then
everyone can hear it. (children and Princess sing Happy
Birthday) And now I’m going to bite into a big piece of cake
together with the other guests.
(Princess sits down with the other guests)
Raven Theo: Oh, how beautifully you all sang! Many
thanks! Squawk! You are so kind!
Kasper: But Theo, you could have just invited us. We would
have been happy to join you for a picnic.
Raven Theo: Squawk! That’s right, Kasper. But it was much
more fun this way.
Kasper (laughs): You’re right, Theo. Let’s all enjoy the birth
-
day picnic. Bye, children!
Raven Theo: Exactly! Squawk! B-y-e! Squawk, squawk!
(Both sit down with the others)
ESPAÑOL
ESPAÑOL
16 17
Poner a bailar a los títeres, con HABA
¿Los niños todavía hablan de la última excursión familiar al bosque?
¡Abrimos el telón! Los niños y las niñas adoran recrear las situacio-
nes de su vida cotidiana. De este modo procesan las experiencias
del parvulario, de casa o las vivencias agradables con sus amigos y
amigas. Y para eso está también el teatro de títeres de HABA: entre
bastidores, los niños y las niñas se introducen —literalmente— en
diferentes papeles y aprenden, jugando, a comprender los senti-
mientos de otras personas. Con los ojos como platos se entusiasman
con las aventuras de Kasperle, Guiñol y todos los demás, escuchan
absortos cada palabra y comienzan a imitar los diálogos. Esta activi-
dad fomenta el desarrollo de su lenguaje y estimula su creatividad.
Muy pronto las pequeñas y los pequeños titiriteros se harán con
estos graciosos personajes y enseguida dirigirán y representarán sus
propias piezas teatrales. ¡Sin límites a la imaginación y con cualquier
atrezo creativo! Así, por ejemplo, una regla puede convertirse en
la escoba de la bruja. ¿Qué pasará a continuación? ¡Los niños y las
niñas lo tienen en sus manos!
La caza del pastel
(para 4 manos)
Kasperle, Princesa, Abuelita, Dragón, Mago, Cuervo Teo
Kasperle: ¡Tralará, tralarí, Kasperle está otra vez aquí! ¡Hola,
niños y niñas! ¿Estáis todos ahí?
(Los niños y las niñas responden)
Estáis todos, sí. ¡Qué bien! ¡Hoy me voy a encontrar con la
princesa y vamos a hacer un picnic! Va a venir de un mo
-
mento a otro, seguro.
Princesa: (llega y se lleva las manos a la cabeza) ¡Vaya,
vaya! ¿Cómo voy a decírselo a Kasperle? ¡Ah, ahí está!
Kasperle: ¡Hola, Princesa! Estás muy nerviosa, ¿qué te ha
pasado?
Princesa: ¡Ay, mi querido Kasperle! Para nuestro picnic
de hoy hice un pastel de cerezas muy grande... con una
cobertura dulce y crujiente.
Kasperle: ¡Oh, eso suena de maravilla! Pero dime, ¿dónde
está ese estupendo pastel?
Princesa: ¡Esto es lo que iba a contarte ahora! Dejé el
pastel en el alféizar de la ventana para que se enfriara.
Y entonces... ¡me robaron el pastel!
Kasperle: ¿Te lo robaron? ¡No puede ser!
Princesa: ¡Ya lo creo que sí! El pastel estaba ahí, y en-
tonces... ¡zas! ¡Llegó volando una sombra oscura y se llevó
el pastel!
Kasperle: ¿Una sombra oscura, dices? ¿Y llegó volando?
Princesa: Así fue. Kasperle, ¿qué vamos a hacer ahora?
Queríamos hacer juntos un buen picnic.
Kasperle: No te preocupes, Princesa. A lo mejor acaba
saliendo bien este picnic. ¿Sabes? Me parece que ya sé
quién podría haber robado el pastel...
(Breve pausa) ¡Escúchame bien! ¡Voy a ver si encuentro
el pastel y volvemos a reunirnos dentro de un ratito en el
gran claro del bosque! Confía en mí, ya verás.
Princesa: Vale, Kasperle. ¡Nos vemos en el claro del bosque!
(la Princesa se va)
Kasperle (a los niños y niñas): Así que alguien le ha robado
a la Princesa su delicioso pastel... ¡Tenemos que encontrar
enseguida al ladrón! ¡Venid! Ya tengo una idea de quién
puede ser. Vamos al bosque a por él. (Kasperle se va)
Kasperle (llega al escenario cantando su canción):
¡Tralará, tralarí... Kasperle está otra vez aquí...!
Abuelita (viniendo por el otro lado): ¡Oh, dónde estará ese
ladrón? ¡Ya te encontraré, ya!
ESPAÑOL
ESPAÑOL
18 19
Kasperle (se detiene): ¡Anda! ¡Hola, Abuelita! ¿Qué sucede?
Abuelita: ¡Ay, Kasperle! ¡Eres tú! Imagina lo que me ha
pasado hoy: ¡alguien me ha robado todas las galletas! Dejé
abierta la ventana de la cocina y aparté la vista. Cuando me
di la vuelta, vi una sombra oscura que se iba volando... ¡con
mis galletas!
Kasperle: ¡¿Otra vez?! ¡Una sombra oscura que vuela! En el
castillo donde vive la princesa, la sombra esa ha robado un
pastel, y en tu casa se ha llevado las galletas... ¡Qué descaro!
Abuelita: ¿Han robado comida también en el castillo, dices?
Dime, ¿volveré a ver mis galletitas?
Kasperle: No te preocupes, abuelita. Creo que ya estoy
sobre la pista del ladrón. La descripción encaja del todo...
¡Abuelita! ¡Ve al claro del bosque! Allí estará también la
princesa. ¡Os llevaré el pastel y las galletas, ya verás!
Abuelita: De acuerdo, Kasperle. ¡Qué emoción!
(la Abuelita se va)
Kasperle (a los niños y niñas): ¡Qué nervios tengo, estoy
como un flan, mis queridos niños y niñas! Y es que si estoy
en lo cierto, ¡vamos a dar enseguida con el ladrón! (Dragón
gruñe por detrás del escenario) Ahí viene. ¡Niños y niñas,
ahora tenemos que estar quietecitos y en silencio absoluto!
¡Vamos a estar al acecho! ¡Pssssst!
(se esconde a medias en un rincón)
(Dragón llega al escenario)
Dragón (busca algo en el suelo): Pero ¿dónde puede estar?
Kasperle (sale de repente y exclama): ¡AJÁ! ¡YA TE TENGO!
¡TÚ ERES EL LADRÓN!
Dragón (retrocede asustado): ¡Vaya, Kasperle! ¡Qué susto
me has dado! ¿Y qué es eso que dices? No entiendo nada
de lo que has dicho.
Kasperle: Ya, sí, claro... ¡Tú eres la oscura sombra voladora
que ha robado el pastel de la princesa y las galletas de la
abuelita! ¡Bandido! ¡Admítelo! ¡¿Dónde has escondido
todas esas golosinas?!
Dragón: ¡Eh, espera! ¿Qué dices? ¡Yo no he robado nada a
nadie! Vale, sé volar y en mis años jóvenes hice alguna que
otra tontería, sí, de acuerdo... ¡pero ahora vivo en paz
y armonía en el bosque y no le haría daño ni a una mosca!
Kasperle: ¡Sí, claro, eso es lo que dicen todos! A ver,
¿dónde estabas cuando desaparecieron los dulces, eh?
Dragón: Bueno, ¡llevo mucho rato buscando mi tetera!
Kasperle (sorprendido): ¿Tu tetera?
Dragón: Sí, eso es. Hoy viene a verme a mi casa el mago.
Íbamos a jugar a las cartas y a tomar un té. Yo ya había
preparado el té y lo coloqué delante de mi cueva. Me fui a
buscar los naipes y cuando regresé, mi tetera había desapa
-
recido. Desde entonces estoy buscándola por todas partes.
No quiero que el mago se lleve una decepción.
Kasperle: ¡Vaya, mi querido Dragón! Lamento mucho
haber sospechado de ti...
Dragón: No importa, borrón y cuenta nueva, Kasperle.
Kasperle: ¡Déjame adivinar! ¿Dices que te ha robado tu
tetera una sombra oscura?
Dragón: ¿He dicho yo que era una sombra? No, yo no he
visto a nadie. Delante de mi cueva solo había una pluma
negra tirada en la tierra.
Kasperle: ¿Una pluma negra? Hum... (reflexiona y camina
unos instantes de un lado para otro susurrando algunas
frases) Un ladrón que vuela... una sombra oscura... Roba un
pastel, unas galletas y té... y deja una pluma negra tirada en
la tierra... ¡AJÁ! ¡Ya lo tengo! ¡Claro que sí!
ESPAÑOL
ESPAÑOL
20 21
Dragón: ¡Anda, Kasperle! ¡¿Qué te pasa?! ¿Has encontrado
ya mi tetera?
Kasperle: No exactamente, pero ahora sé quién ha robado tu
tetera, y las galletas de la abuelita, y el pastel de la princesa...
Dragón: ¡Pues dilo ya, Kasperle! ¿Quién ha sido, di?
Kasperle: No te lo voy a decir aún. Ahora vete volando a
buscar al mago. Nos encontraremos todos en el claro del
bosque.
Dragón: ¡Qué nervios! ¡Hasta ahora mismo! (se va volando)
Kasperle (a los niños y niñas): ¡Bueno, niños y niñas! Ahora
tenemos que actuar con rapidez, ¡de lo contrario lo perdere
-
mos todo! (Kasperle se va)
(Abuelita y Princesa llegan al claro del bosque, en el otro lado
están el té, el pastel y las galletas)
Princesa: Este es el claro del bosque. Kasperle ha dicho que
esperemos aquí... Pero ¡¿y eso de ahí?! Abuelita, ¿lo ves tú
también?
Abuelita: Sí, ahí están mis galletas...
Princesa: ... ¡y mi pastel!
Dragón y Mago
(llegan en ese momento) ... ¡y nuestro
té! ¿Cómo sabía Kasperle que estaba todo aquí?
(Dragón,
Mago y Abuelita se quedan sentados en un rincón)
Kasperle (entra en el claro del bosque):¡Ya estáis todos aquí,
qué bien!
Princesa: Pero Kasperle, ¿cómo lo has hecho? ¿Has sido tú
quien lo ha robado todo?
Kasperle: ¿Yo? No, pero no ha sido un robo lo de los dulces.
Alguien quería reunirnos aquí a todos.
Princesa: Caramba, pero ¿quién?
Kasperle: ¡Reflexionad bien unos instantes y también daréis
con el autor! Sabe volar, sus plumas son negras, le gusta
robar bocados deliciosos...
Cuervo Teo (entra volando en la escena): ... ¡y hoy es su
cumpleaños! ¡Graj!
Kasperle: ¡Mira, princesa! ¡Aquí está nuestro Teo! Descara
-
do como siempre y tan astuto como es él nos ha traído a su
fiesta en el claro del bosque.
Cuervo Teo: ¡Graj! ¡Eso es, Kasperle! ¡Me has leído el
pensamiento! ¡Graj! Quería celebrarlo con mis amiguitos y
vosotros ya lo teníais todo preparado para pasar un fabuloso
picnic. ¡Graj! Solo tenía que encontrar la manera de traeros
hasta aquí. ¡Grajgraj!
Princesa (ríe): Caramba, ¡pues lo has conseguido, mi queri
-
do Teo! Pero, espera... Si hoy es tu cumpleaños, ¡tenemos
que cantarte una canción! Los niños y las niñas nos ayu-
darán, seguro, y todo el mundo nos oirá.
(Los niños y las niñas y Princesa cantan una canción, por
ejemplo, cumpleaños feliz) ¡Y ahora me voy a comer con los
demás un trozo grande de pastel!
(Princesa se sienta con los demás)
Cuervo Teo: ¡Oh, qué bien habéis cantado! ¡Muchas gra-
cias! ¡Graj! ¡Sois todos muy amables!
Kasperle: Pero Teo, ¡solo tenías que habernos invitado, así
de simples son las cosas! Y nosotros habríamos hecho un
picnic contigo con mucho gusto.
Cuervo Teo: ¡Graj! Es verdad, Kasperle. ¡Pero así ha sido
mucho más divertido!
Kasperle (ríe): Tienes razón, Teo! Ven, disfrutemos ahora de
este picnic de cumpleaños. ¡Hasta luego, niños y niñas!
Rabe Theo: ¡Eso es! ¡Graj! ¡Hasta luego! ¡Grajgraj!
(Se sientan con los demás)
FRANÇAIS
FRANÇAIS
22 23
Théâtre de marionnettes HABA
Tous sur scène ! Les enfants adorent rejouer des situations de la vie
quotidienne, cela leur permet d’assimiler leurs expériences vécues
à l‘école, à la maison, ou les bons moments avec leurs amis. Pour
cela, le théâtre de marionnettes est idéal : le théâtre de marionnet
-
tes HABA : derrière la scène, les enfants se glissent – littéralement
– dans différents rôles et apprennent, en jouant, à comprendre les
sentiments qui animent les autres. Ouvrant de grands yeux, ils trem-
blent en suivant les aventures de Guignol, Gnafron, et Cie, écoutent
chaque mot et commencent à répéter des dialogues. Leur langage
se développe ainsi, et leur créativité est stimulée. Très vite, les petits
marionnettistes s‘approprient eux-mêmes les jolis personnages et
mettent en scène leurs propres saynètes. Leur imagination n’a plus
de limite, et la créativité en matière d’accessoires est fortement re-
commandée : une règle devient par exemple un balai de sorcière…
pour le reste, faites confiance aux enfants !
La chasse aux gâteaux
(pour 4 mains)
Guignol, Princesse, Mamie, Dragon, Magicien, Corbeau Théo
Guignol : Tra la la la, tra la la la, Guignol est là ! Bonjour les
enfants ! Vous êtes tous là ?
(Les enfants répondent)
Ils sont tous là, c’est super ! Aujourd’hui, je vais rencontrer
Princesse et nous partons en pique-nique ! Elle va arriver !
Princesse (arrive en se tenant la tête entre les mains) : Oh la
la ! Comment est-ce que je vais expliquer ça à Guignol ?
Ah, le voilà !
Guignol : Bonjour Princesse ! Mais tu es toute énervée,
qu’est-ce qui se passe ?
Princesse : Ah, mon cher Guignol ! Pour notre pique-nique,
j’avais fait un beau dessert : un gros gâteau aux cerises, avec
des cristaux de sucre dessus.
Guignol : Hmmmm… Génial ! Mais où est ce beau dessert ?
Princesse : C’est ce que je voulais te dire ! Pour le refroidir,
je l’avais posé sur le rebord de la fenêtre… et on l’a volé !
Guignol : Volé ? Mais ce n’est pas possible !
Princesse : Si ! Le dessert était là, et d’un seul coup, une
ombre noire est arrivée et, hop ! Le dessert s’est envolé !
Guignol : Une ombre noire tu dis ? Et elle est arrivée en
volant ?
Princesse : Mais oui. Guignol, qu’est-ce qu’on va faire ?
On voulait tellement faire un beau pique-nique !
Guignol : Ne t’en fais pas, Princesse. On pourra peut-être
encore le faire, ce pique-nique. Tu vois, j’ai une petite idée
de qui a volé le dessert…
(Petite pause)
Ecoute ! Je vais retrouver le dessert, et on se rejoint dans la
grande clairière dans la forêt ! Fais-moi confiance !
Princesse : D’accord Guignol. On se rejoint dans la grande
clairière !
(Princesse sort)
Guignol (aux enfants) : Quelqu’un a chipé le beau dessert
de Princesse … Il faut absolument le retrouver ! Venez avec
moi ! Mais j’ai déjà ma petite idée… Allons dans la forêt et
cherchons le voleur. (Guignol sort).
Guignol (arrive sur scène et chante sa chanson) :
Tra la la la, tra la la la, Guignol est là ! … …
Mamie (arrive de l’autre côté) : Oh, attends espèce de
voleur ! Je vais te retrouver !
FRANÇAIS
FRANÇAIS
24 25
Guignol (s’arrête) : Eh bien ? Bonjour Mamie ! Qu’est-ce
qui se passe ?
Mamie : Ah, Guignol ! Te voilà ! Imagine, quelqu’un a volé
tous mes petits gâteaux ! J’avais ouvert la fenêtre de la
cuisine et je me suis détournée un instant… Quand je me
suis retournée, j’ai vu une ombre noire s’envoler… Avec mes
petits gâteaux !
Guignol : Toi aussi ?! Une ombre noire qui s’envole ! Déjà
au château, on a chipé un gâteau à Princesse... Maintenant
à toi… Quel effronté !
Mamie : On a aussi volé quelque chose à manger au châ-
teau ? Tu crois que je vais retrouver mes petits gâteaux ?
Guignol : Ne t’inquiète pas, Mamie. Je suis déjà sur la piste
du voleur. La description correspond parfaitement ! …
Mamie ! Va donc à la clairière ! Princesse y va aussi. Je
rapporterai le dessert et les petits gâteaux !
Mamie : Merci Guignol. J’ai hâte d’y être !
(Mamie sort)
Guignol (aux enfants) : Moi aussi je suis impatient, chers
enfants ! Car si j’ai bien deviné, on a trouvé le voleur
(Dragon grogne en coulisses)… Le voilà
qui arrive ! Les enfants, il ne faut pas faire de bruit !
Mettons-nous à l‘abri ! Pssssst!
(Il se cache à moitié derrière le coin)
(Dragon arrive sur scène)
Dragon : (cherche quelque chose sur le sol) : Oh, où peut-il
bien se trouver ?
Guignol (sort de sa cachette et crie) : AHA! JE T’AI
ATTRAPE ! TU ES LE VOLEUR !
Dragon (saute en arrière, effrayé) : Ouh ! Guignol, tu m’as
fait peur ! Mais qu’est-ce que tu dis ? Je ne comprends pas !
Guignol : Eh bien, tu es l’ombre noire volante qui a chipé le
dessert de Princesse et les petits gâteaux de
Mamie ! Avoue ! Où est cette délicieuse nourriture ?
Dragon : Attends, je n’ai rien chipé ! D’accord, je sais voler,
et dans ma jeunesse j’ai fait une ou deux bêtises… Mais
maintenant je vis tranquille dans la forêt et ne ferais pas de
mal à une mouche !
Guignol : C’est ce que disent tous les bandits ! Où étais-tu
quand ces bonnes petites choses ont disparu ?
Dragon : Et bien pendant tout ce temps, je cherchais ma
théière !
Guignol (surpris) : Ta théière ?
Dragon : Oui, tout à fait. Aujourd’hui, Magicien voulait me
rendre visite. On voulait jouer aux cartes et boire du thé.
J’avais déjà préparé le thé, et l’avais posé juste devant ma
grotte. Je suis allé chercher les cartes, et quand je suis re
-
venu, ma théière avait disparu. Depuis je la cherche partout !
Je ne veux pas décevoir Magicien.
Guignol : Oh, mon cher Dragon, je suis désolé de t’avoir
suspecté …
Dragon : Oublie ça, Guignol.
Guignol : Laisse-moi deviner…ce n’est pas une ombre noire
qui a volé ta théière ?
Dragon : Une ombre noire ? Non, je n‘ai rien vu du tout.
Devant ma grotte, j‘ai juste retrouvé une plume noire
Guignol : Une plume noire ? Hmmm… (Il réfléchit, passe
et repasse, en murmurant pour lui-même) Il s’envole…
Le voleur… Une ombre noire… Vole un dessert, des petits
gâteaux et du thé… Et laisse une plume noire … HA !
Mais bien sûr ! J’ai trouvé !
FRANÇAIS
FRANÇAIS
26 27
Dragon : Et bien Guignol ? Qu’est-ce qui se passe ? Tu as
trouvé ma théière ?
Guignol : Pas tout à fait. Mais je sais maintenant qui a chipé
ta théière, les petits gâteaux de Mamie et le dessert de
Princesse…
Dragon : Et bien dis, Guignol ! Qui était-ce ?
Guignol : Je ne peux pas encore le révéler. Mais envole-toi
vers la grande clairière et va chercher Magicien. On se
retrouvera là-bas.
Dragon : Comme c’est passionnant ! A tout de suite !
(il s’envole)
Guignol (aux enfants) : Alors les enfants ! Vite, sinon on va
tout rater ! (Guignol s’en va)
(Mamie et Princesse arrivent à la clairière, dans le coin en
face se trouvent la théière, le gâteau et les petits gâteaux)
Princesse : Voici la clairière ! Guignol nous a dit de
l’attendre ici… mais… Mamie, tu vois ce que je vois ?
Mamie : Oui, ce sont mes petits gâteaux…
Princesse : … Et mon dessert !
Dragon & Magicien (arrivent) : … Et notre théière !
Comment Guignol a-t-il su que tout était là ?
(Dragon, Magicien et Mamie restent assis dans le coin)
Guignol (entre dans la clairière) : Super, vous êtes tous là !
Princesse : Mais Guignol, comment as-tu fait ? C’est toi qui
avais tout volé ?
Guignol : Moi ? Non, mais ces délicieuses choses n’ont pas
été volées…Quelqu’un voulait juste nous attirer ici.
Princesse : Oui, mais alors qui est-ce ?
Guignol : Réfléchissez, vous trouverez ! Il peut voler, il a des
plumes noires, aime bien chaparder des friandises …
Corbeau Théo (arrive en volant) : … Et c’est son anniversaire
aujourd’hui ! Croaa
Guignol : Regarde, Princesse ! Voici Théo ! Effronté et malin
comme toujours, il nous a tous attiré ici dans la clairière pour
sa fête d’anniversaire !
Corbeau Théo : Croaa ! C’est ça, Guignol ! Tu m’as décou
-
vert ! Croaa ! Je voulais célébrer ça avec mes amis et vous
aviez déjà tout préparé pour un super pique-nique. Croaa !
Je n’avais plus qu’à vous faire tous venir ici. Croaa, croaa !
Princesse (rit) : Et bien ça a très bien fonctionné, cher Théo !
Mais comme c’est ton anniversaire, nous devons tous te
chanter une chanson ! Les enfants nous aideront sûrement !
(Les enfants et Princesse chantent une chanson, par exemple
Joyeux Anniversaire)
Et maintenant, je mange une grande part de gâteau avec
les autres !
(Princesse s’assied avec les autres)
Corbeau Théo : Oh, comme vous avez bien chanté ! Merci
beaucoup ! Croaa ! Vous êtes tellement gentils !
Guignol : Mais Théo, tu aurais pu tout simplement nous
inviter ! On aurait fait aussi un pique-nique avec toi !
Corbeau Théo : Croaa ! Bien sûr Guignol ! Mais c’était plus
rigolo comme çà !
Guignol (rit) : Tu as raison Théo ! Viens, on va se régaler
avec ce pique-nique d’anniversaire ! Au revoir les enfants !
Corbeau Théo : C’est ça ! Croaa ! Au revoir ! Croa, croa !
(S’assoient avec les autres)
NEDERLANDS
NEDERLANDS
28 29
Daar heb je de poppen aan het dansen
met HABA!
Denken de kinderen nog vaak aan jullie laatste uitstapje naar het
bos? Haal de gordijnen maar op! Kinderen vinden het fijn om ge-
beurtenissen uit hun dagelijkse leven na te spelen. Zo verwerken ze
spannende ervaringen op school of thuis en leuke belevenissen met
hun vriendjes. De poppenkast van HABA helpt daarbij: op het toneel
kruipen kinderen in verschillende rollen en zo leren ze al spelend
gevoelens van anderen te begrijpen. Gefascineerd kijken ze naar
de avonturen van Jan Klaassen, Seppel en de rest, luisteren ze naar
elk woord en beginnen ze dialogen te herhalen. Dit bevordert hun
taalontwikkeling en stimuleert hun creativiteit. Al snel grijpen kleine
poppenspelers zelf naar de grappige personages en regisseren ze
hun eigen stukken. Ze kunnen hun fantasie de vrije loop laten en
allerlei originele rekwisieten gebruiken. Een liniaal wordt bijvoor
-
beeld de bezem van de heks. En wat gebeurt er dan? Dat ligt in de
handen van de kinderen!
Speuren naar de taart
(voor 4 handen)
Jan Klaassen, Prinses, Oma, Draak, Tovenaar, Raaf Theo
Jan Klaassen: Tralali, tralala, ik ben Jan Klaassen, ja, ja, ja!
Hallo, kinderen, zijn jullie er ook allemaal?
(De kinderen antwoorden)
Iedereen is er. Wat leuk! Ik heb afgesproken met Prinses om
samen te picknicken. Ik weet zeker dat ze hier elk moment
kan zijn.
Prinses (komt op met haar handen op haar hoofd): Oh jee!
Hoe moet ik dit nu aan Jan Klaassen vertellen? Daar is hij al!
Jan Klaassen: Hallo, Prinses, je bent zo opgewonden!
Wat is er aan de hand?
Prinses: Oh, lieve Jan, speciaal voor onze picknick had ik
een grote kersentaart gebakken. Met slagroom!
Jan Klaassen: Wow, dat klinkt heerlijk, maar waar is de
taart?
Prinses: Dat wilde ik je net vertellen. Ik zette de taart op de
vensterbank om af te koelen, en toen … is hij gestolen!
Jan Klaassen: Gestolen? Dat kan toch niet?!
Prinses: Toch wel. De taart stond daar en toen – woesj –
een donkere schaduw kwam aangevlogen en nam hem
mee!
Jan Klaassen: Een donkere schaduw, zeg je … en die
vloog?
Prinses: Inderdaad! Jan, wat moeten we nu doen?
Onze picknick is verknoeid!
Jan Klaassen: Maak je niet druk, Prinses. Misschien komt
het nog goed met onze picknick. Ik denk immers dat ik
weet wie de taart heeft gejat …
(Korte pauze) Luister, ik zoek de taart en we zien elkaar
in het bos bij de grote open plek. Vertrouw me maar.
Prinses: Oké dan. Tot straks in het bos!
(Prinses gaat af)
Jan Klaassen (aan de kinderen): Iemand heeft gewoonweg
de prachtige taart van Prinses gestolen … We moeten hem
absoluut terugvinden! Kom op! Ik heb een idee. We gaan
naar het bos om de dief te zoeken. (Jan Klaassen gaat af)
Jan Klaassen (komt op het toneel en zingt zijn lied):
Tralali, tralala, ik ben Jan Klaassen, ja, ja, ja!
Oma (komt van de andere kant): Waar is die dief nu
gebleven? Ik vind je wel!
NEDERLANDS
NEDERLANDS
30 31
Jan Klaassen: Hé, dag Oma, wat is er aan de hand?!
Oma: Oh, Jan, jij bent het! Dit geloof je niet: iemand heeft
al mijn koekjes gestolen! Het keukenraam stond open en ik
keek even de andere kant op. Toen ik me weer omdraaide,
zag ik een donkere schaduw wegvliegen – met mijn koekjes!
Jan Klaassen: Alweer een vliegende donkere schaduw?!
Bij Prinses in het kasteel heeft de schaduw een taart gejat en
bij jou koekjes. Ongelooflijk!
Oma: Is in het kasteel ook eten gestolen? Krijg ik mijn
koekjes nog terug?
Jan Klaassen: Maak je geen zorgen, Oma. Ik ben de dief al
op het spoor. De beschrijving past namelijk perfect. Oma, ga
naar de open plek in het bos, Prinses gaat daar ook naartoe.
Ik breng de taart en de koekjes terug.
Oma: Oké dan, ik ben benieuwd!
(Oma gaat af)
Jan Klaassen (aan de kinderen): Ik ben ook razend be-
nieuwd, lieve kinderen! Immers als ik het goed heb, hebben
we de dief al gevonden! (Draak bromt achter het toneel)
Daar komt hij! Kinderen, nu moeten we heel stil zijn. We
gaan ons verstoppen! Sst! (Verbergt zich half om de hoek)
(Draak komt op het toneel)
Draak (zoekend naar iets op de grond): Waar kan hij toch
zijn?
Jan Klaassen (zoekend naar iets op de grond): AHA!
IK HEB JE! JIJ BENT DE DIEF!
Draak (deinst geschrokken achteruit): Hé! Jan, je doet me
schrikken! Waar heb je het over? Ik begrijp er niets van.
Jan Klaassen: Nou, ben jij niet de donkere vliegende
schaduw die de taart van Prinses en de koekjes van Oma
heeft gestolen? Geef het toch toe! Waar is al dat lekkers?
Draak: Ho, wacht eens even! Ik heb helemaal niets gesto
-
len! Ik kan inderdaad vliegen en toen ik jong was heb ik wel
eens iets doms gedaan … Maar nu leef ik rustig in het bos
en doe ik geen vlieg kwaad!
Jan Klaassen: Dat kan elke schurk zeggen! Waar was je
toen de lekkernijen verdwenen?
Draak: Wel, ik ben al een hele tijd op zoek naar mijn
theepot.
Jan Klaassen (verbaasd): Je theepot?
Draak: Ja, dat klopt. Vandaag zou Tovenaar op bezoek
komen. Om te kaarten bij een kopje thee. Ik had de thee
al gemaakt en de pot voor mijn grot klaargezet. Dan ging
ik de kaarten halen en toen ik terugkwam, was de pot
verdwenen. Sindsdien ben ik overal aan het zoeken. Ik wil
Tovenaar niet teleurstellen.
Jan Klaassen: Oh jee, mijn lieve draak. Het spijt me dat ik
je verdacht …
Draak: Zand erover, Jan.
Jan Klaassen: Laat me raden! Een donkere schaduw heeft
je theepot gestolen?
Draak: Een schaduw? Nee, ik heb niemand gezien. Er lag
alleen een zwarte veer bij mijn grot.
Jan Klaassen: Een zwarte veer? Hm … (denkt na, loopt
heen en weer, mompelt in zichzelf) een vliegende dief …
een donkere schaduw … steelt taart, koekjes en thee …
en laat een zwarte veer achter … AHA! Ik heb het! Maar
natuurlijk!
NEDERLANDS
NEDERLANDS
32 33
Draak: Wat dan, Jan? Wat is er aan de hand?! Weet je waar
mijn theepot is?
Jan Klaassen: Nog niet. Maar ik weet wel wie jouw theepot,
de koekjes van Oma en de taart van Prinses heeft gejat …
Draak: Zeg het dan, Jan! Wie was het?
Jan Klaassen: Dat vertel ik nog niet. Maar vlieg alvast weg
en haal Tovenaar. We zien elkaar bij de open plek in het bos.
Draak: Wat spannend! Tot straks! (Draak vliegt weg)
Jan Klaassen (aan de kinderen): Kinderen, snel nu, want
anders missen we alles! (Jan Klaassen gaat af)
(Oma en Prinses komen bij de open plek, in de andere hoek
staan de thee, de taart en de koekjes)
Prinses: We zijn bij de open plek. Jan Klaassen zei dat we
hier moesten wachten … Maar, wat is dat? Oma, zie je dat?
Oma: Ja, dat zijn mijn koekjes …
Prinses: … en mijn taart!
Draak en Tovenaar (komen op): … en onze thee!
Hoe wist Jan dat alles hier was?
(Draak, Tovenaar en Oma blijven in de hoek)
Jan Klaassen: (komt aan bij de open plek) Jullie zijn er
allemaal al, wat leuk!
Prinses: Maar Jan, wat betekent dit? Heb jij onze spullen
gestolen?
Jan Klaassen: Ik? Nee, en deze spullen zijn helemaal niet ge
-
stolen. Iemand wilde ons gewoon allemaal hierheen lokken.
Prinses: Oh? Wie dan wel?
Jan Klaassen: Denk even na en je weet het meteen. Hij kan
vliegen, heeft zwarte veren, houdt van lekkere dingen …
Raaf Theo (vliegt op het toneel: … en vandaag is zijn
verjaardag! Kra-kra!
Jan Klaassen: Kijk, Prinses, daar is onze Theo! Ondeugend
en slim als altijd, heeft hij ons allemaal naar de open plek
gelokt voor zijn feestje.
Raaf Theo: Kra-kra! Precies, Jan! Je hebt me door! Kra! Ik
wilde mijn verjaardag vieren met mijn vrienden en jullie had
-
den al alles voorbereid voor een picknick. Kra-kra! Het enige
wat ik nog hoefde te doen, was jullie hier samenbrengen.
Kra-kra!
Prinses (lacht): Nou, dat is je helemaal gelukt, lieve Theo!
Maar als het je verjaardag is, moeten we een liedje voor je
zingen! Ik weet zeker dat de kinderen willen meezingen,
zodat iedereen het kan horen.
(De kinderen en Prinses zingen bijvoorbeeld ‘Happy Birthday’)
En nu wil ik samen met de anderen een groot stuk taart
eten! (Prinses gaat bij de anderen zitten)
Raaf Theo: Oh, wat hebben jullie mooi gezongen! Heel erg
bedankt! Kra-kra! Jullie zijn zo lief!
Jan Klaassen: Maar Theo, je had ons toch gewoon kunnen
uitnodigen! Dan hadden we voor jou net zo’n picknick ge-
organiseerd.
Raaf Theo: Kra-kra! Dat klopt, Jan. Maar op deze manier
was het veel leuker, niet?
Jan Klaassen (lacht): Je hebt gelijk, Theo! Kom, laten we
genieten van je verjaardagspicknick. Tot ziens, kinderen!
Raaf Theo: Ja! Kra-kra! Tot ziens! Kra-kra!
(Gaan bij de anderen zitten)
ITALIANO
ITALIANO
34 35
Il teatro dei burattini: una magia
senza tempo con HABA
I bambini continuano a parlare dell‘ultima gita in famiglia nel bosco?
È ora di aprire il sipario! I bambini amano ricreare situazioni della
loro vita quotidiana. È così che elaborano le esperienze fatte all’asi-
lo, a casa o i momenti piacevoli vissuti con gli amici. Anche a questo
serve il teatro dei burattini HABA: dietro le quinte i bambini si infi-
lano - letteralmente - in ruoli diversi e giocando imparano a capire
i sentimenti degli altri. Con occhi spalancati seguono le avventure
di Gaspare, Peppo e compagnia, ascoltano ogni parola e iniziano
a ripetere i dialoghi. Questo promuove lo sviluppo del linguaggio e
stimola la creatività. In breve tempo i piccoli burattinai si impadro-
niranno dei simpatici personaggi e, come piccoli registi, inizieran-
no a mettere in scena le loro opere teatrali. Non ci sono limiti alla
fantasia e si può ricorrere anche agli oggetti di scena più creativi!
Perché anche un righello può diventare la scopa delle streghe. Cosa
succederà? Tutto è nelle mani dei bambini!
Caccia alla torta (per 4 mani)
Gaspare, Principessa, Nonna, Drago, Mago, Corvo Theo
Gaspare: Trallallero, trallallà, sono Gaspare, eccomi qua!
Ciao bambini! Anche voi ci siete?
(i bambini rispondono)
Ci sono tutti. Che bello! Oggi incontro la Principessa e insie-
me facciamo un picnic! Sarà qui da un momento all‘altro.
Principessa (si avvicina, con le mani sulla testa): Oh cielo!
Come lo spiego a Gaspare? Eccolo, è già arrivato!
Gaspare: Ciao Principessa! Sei un po’ agitata, che cosa è
successo?
Principessa: Oh, caro Gaspare! Per il nostro picnic avevo
preparato una torta alle ciliegie buonissima.
Gaspare: Oh, è fantastico! Ma dov‘è la torta buonissima?
Principessa: Stavo proprio per dirtelo! Ho messo la torta
sul davanzale per farla raffreddare. Ma poi... la torta è stata
rubata!
Gaspare: Rubata? Non ci credo!
Principessa: E invece è così! La torta era lì e un attimo
dopo - whoosh - un‘ombra scura ci è volata sopra e l’ha
portata via!
Gaspare: Un‘ombra scura, dici... ed è arrivata volando?
Principessa: Proprio così. Gaspare, cosa facciamo adesso?
Volevamo fare un bel picnic.
Gaspare: Non ti preoccupare, Principessa. Forse riusciremo
comunque a fare il nostro picnic. Sai, forse so chi potrebbe
aver rubato la torta...
(breve pausa) Stammi a sentire: io ritroverò la torta, tu
aspettami alla grande radura del bosco! Fidati di me
Principessa: Va bene, Gaspare. Ci vediamo alla radura!
(Principessa se ne va)
Gaspare (ai bambini): Qualcuno ha rubato la torta buonis
-
sima della Principessa... dobbiamo assolutamente ritro varla!
Forza! Ho già un‘idea. Andiamo nel bosco a cercare il ladro.
(Gaspare se ne va)
Gaspare (arriva sul palco e canta la sua canzone):
Trallallero, trallallà... sono Gaspare, eccomi qua...
Nonna (arriva dall‘altra parte): Oh, dov‘è andato il ladro?
Ti troverò!
ITALIANO
ITALIANO
36 37
Gaspare [si ferma]: Cosa? Ciao nonna! Che cosa è
successo?
Nonna: Oh, Gaspare! Sei tu! Non ci crederai: qualcuno ha
rubato tutti i miei biscotti! Avevo la finestra della cucina
aperta e per un attimo ho distolto lo sguardo. Quando mi
sono girata di nuovo, ho visto un‘ombra scura volare via...
con i biscotti!
Gaspare: Di nuovo?! Un‘ombra scura che vola! L‘ombra ha
rubato una torta alla Principessa del castello e a te i biscotti...
ma che birichina!
Nonna: Anche al castello è stato rubato qualcosa da man-
giare? Riavrò i miei biscotti?
Gaspare: Non preoccuparti Nonna. Sono già sulle tracce
del ladro. Perché la descrizione corrisponde perfetta mente...
Nonna! Vai alla radura! Ci troverai anche la Principessa.
Vi riporterò la torta e i biscotti!
Nonna: Va bene, Gaspare. Sono curiosa di vedere come
andrà a finire! (Nonna se ne va)
Gaspare (ai bambini): Anche io sono molto curioso di vedere
come andrà a finire, cari bambini! Perché, se ho indovina
-
to, abbiamo già trovato il ladro! (Il Drago brontola dietro
le quinte) Eccolo che arriva. Bambini, ora dobbiamo essere
molto silenziosi! Nascondiamoci qui! Shhh!
(si nasconde a metà in un angolo)
(Drago entra in scena)
Drago (in cerca di qualcosa a terra): Dove può essere?
Gaspare (salta fuori e grida): AHA! TI HO SCOVATO!
SEI TU IL LADRO !
Drago (salta indietro spaventato): Ah! Gaspare, mi hai
spaventato! Ma cosa dici? Non so di cosa stai parlando.
Gaspare: Tu sei l‘ombra scura e volante che ha rubato la
torta della Principessa e i biscotti della Nonna! Ammettilo!
Dove sono le leccornie?
Drago: Aspetta un attimo! Non ho rubato niente! È vero,
posso volare e in gioventù ero un po’ monello... ma ora
me ne sto tranquillo nel bosco e non farei del male a una
mosca!
Gaspare: Qualsiasi furfante direbbe così! Dov‘eri quando
sono scomparsi i dolci?
Drago: Sto cercando da un sacco di tempo la mia teiera.
Gaspare (stupito): La tua teiera?
Drago: Esatto. Oggi il Mago voleva venirmi a trovare.
Volevamo giocare a carte e bere un buon tè. Avevo già pre-
parato il tè e l‘avevo appena messo davanti alla mia grotta.
Sono andato a prendere le carte, e quando sono tornato la
mia teiera non c‘era più. Da allora sto cercando dappertutto.
Non voglio che il Mago ci rimanga male
Gaspare: Oh, mio caro Drago. Mi spiace di aver sospettato
di te...
Drago: Non importa, Gaspare.
Gaspare: Fammi indovinare! La tua teiera è stata rubata da
un‘ombra scura?
Drago: Un‘ombra? No, non ho visto nessuno. C‘era solo
una piuma nera davanti alla mia grotta.
Gaspare: Una piuma nera? Hmm... (pensa e cammina
avanti e indietro, borbottando tra sé e sé) Un ladro che
vola... un‘ombra scura ... ruba una torta, dei biscotti e del
tè... e perde una piuma nera... AH! Ho capito! Certo!
ITALIANO
ITALIANO
38 39
Drago: Ehi, Gaspare Che succede? Hai trovato la mia teiera?
Gaspare: Non proprio. Ma ora so chi ha rubato la tua teiera,
i biscotti della nonna e la torta della principessa...
Drago: Dimmelo, Gaspare! Chi è stato?
Gaspare: Non te lo dico adesso. Vola a prendere il mago!
Incontriamoci nella grande radura.
Drago: Non vedo l’ora! A presto! (vola via)
Gaspare (ai bambini) : Quindi bambini! Dobbiamo sbrigarci
o ci perderemo un grande momento! (Gaspare se ne va)
(La nonna e la principessa arrivano alla radura, nell‘altro an
-
golo ci sono il tè, la torta e i biscotti)
Principessa: Ecco la radura. Gaspare ci ha detto di aspettar
-
lo qui... ma lì che cosa c’è? Nonna, hai visto?
Nonna: Sì, sono i miei biscotti...
Principessa: ...e la mia torta!
Drago e mago (arrivano): ...e il nostro tè! Come faceva
Gaspare a sapere che era tutto qui?
((Drago, mago e nonna rimangono seduti in un angolo)
Gaspare (entra nella radura): Ci siete già tutti, che bello!
Principessa: Ma Gaspare, come hai fatto? Sei stato tu a
rubare queste cose?
Gaspare: Io? No, ma le vostre leccornie non sono mai state
rubate. Qualcuno voleva solo attirarci tutti qui.
Principessa: Ma chi?
Gaspare: Pensateci bene e ci arriverete! Sa volare, ha le piu
-
me nere, gli piace rubare le cose buone...
Corvo Theo (arriva volando): … e oggi è il suo compleanno!
Cra!
Gaspare: Guarda, Principessa! È il nostro Theo! Birichino e
furbo come sempre, ci ha guidati tutti alla radura per la sua
festa.
Corvo Theo: Cra! Tutto giusto, Gaspare! Mi hai letto nel
pensiero! Cra. Volevo festeggiare con i miei amici e voi
avevate già preparato tutto per un bel picnic. Cra! Tutto
quello che dovevo fare era portarvi tutti qui. Cra Cra!
Principessa (ride): Beh, ha funzionato a meraviglia, caro
Theo! Ma, se è il tuo compleanno, dobbiamo anche cantare
una canzone per te! Sono sicura che i bambini ci aiuteranno,
così tutti la sentiranno.
(Bambini e principessa cantano una canzone, ad esempio
“Tanti auguri a te”)
E ora vado a mangiare una grossa fetta di torta insieme agli
altri!
(La principessa si siede con gli altri)
Corvo Theo: Oh, come siete bravi a cantare! Grazie! Cra!
Siete così carini!
Gaspare: Ma Theo, avresti potuto semplicemente invitarci
alla tua festa! Avremmo organizzato per te un bel picnic
come questo
Corvo Theo: Cra! È vero, Gaspare. Ma così è stato molto
più divertente!
Gaspare (ride): Hai ragione, Theo! Vieni, godiamoci il tuo
picnic di compleanno. Ciao bambini!
Corvo Theo: Giusto! Cra! Ciao ciao! Cra Cra!
(Si siedono con gli altri)
  • Page 1 1
  • Page 2 2
  • Page 3 3
  • Page 4 4
  • Page 5 5
  • Page 6 6
  • Page 7 7
  • Page 8 8
  • Page 9 9
  • Page 10 10
  • Page 11 11
  • Page 12 12
  • Page 13 13
  • Page 14 14
  • Page 15 15
  • Page 16 16
  • Page 17 17
  • Page 18 18
  • Page 19 19
  • Page 20 20
  • Page 21 21

Haba 306184 Manuale del proprietario

Tipo
Manuale del proprietario